دست نوشته های یک مانی

دست نوشته های یک مانی

دست نوشته هایی از سوی کسی که بر عکس بسیاری فکر می کند ...
دست نوشته های یک مانی

دست نوشته های یک مانی

دست نوشته هایی از سوی کسی که بر عکس بسیاری فکر می کند ...

اندر احوالات فحاشی ما در اینستاگرام، این ما هستیم

سال‌ها پیش در این مقاله (روی اینجا کلیک کنید) اشاره کردم که ظاهرا برخی مواردی که در فضای مجازی می بینیم، گوشه ای از چهره ما را نمایش می دهد.

مدتهاست که سوژه اصلی صفحات طنز و جدی مملکت فحاشی ملت همیشه در صحنه و عاریایی در صفحات اینستاگرام فحاشی بخشی از همین عده به عده‌ای از مشاهیر معمولا خارجی (حتی به دختر اوباما هم رحم نکردن) است و کلی هم در اینجا نقد و تحلیل از ملت می خوانیم که بله، این فحاشان ربطی به فرهنگ ما ندارند و از این صحبت ها...


ذکر چند نکته به نظرم بد نیست:


1- فحاشی در فرهنگ ایران ذاتا چیز بدی نیست. مثال های زیاد تاریخی ای در این باره در ذهن دارم و وقتی همین الان کلمه دیوث رو عین نقل و نبات برخی از حامیان انصار حزب الله و به نقل از آیت الله جوادی آملی به کار می برن، پس مشخصه خیلی ما با فحاشی غریبه نیستیم.


2- همیشه معتقد بودم که جامعه ایران به واسطه تحقیر چند هزار ساله به دلیل حملات مداوم داخلی و خارجی بهش و در کل نا امنی، همین الان هم یک جامعه تحقیر شده است. این جامعه برای دفع حقارت و خشونتش مجبوره دست به چنین کارهایی بزنه.


3- سال ها از کلمه تماشاگر نما در استادیوم های ورزشی ایران استفاده می شد و می شود. تماشاگرانی که علیه داور، حریف و ... شعارهای چیزدار می دادند به اسم تماشاگر نما مشهور بودند و این واژه سخیفانه مدتی بعد به فحاشان اینستاگرامنسبت داده و شد اسم اینها شد ایرانی نما!

از نظر ایما، ما نه ایرانی نما داریم نه تماشاگر نما. هرچه که هست، ما هستیم. این ما هستیم که فحاشی می کنیم. حالا چه از سر تحقیر چه از سر تفنن و جذابیت!


4- فضای مجازی مثل ازادی است. یادگرفتنی است. زمان بر است. هزینه فرصت هم دارد.



نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد